Van Utrechter naar Melburnian

Hallo allemaal,

Allereerst bedankt voor alle leuke berichtjes op mijn vorige reisverslag, dat waardeer ik :) Allertweedst, sorry dat ik jullie zo verwaarloosd heb, maar er is hier gewoon teveel te beleven om ernaast ook nog een fatsoenlijk reisverslag bij te houden. Nu ben ik dus gedwongen jullie op te zadelen met een onfatsoenlijk lang reisverslag;)

Ik begin hier inmiddels aardig ingeburgerd te raken. Ik kijk bijvoorbeeld eerst naar rechts in plaats van links voordat ik de straat oversteek, spreek Melbourne uit als ‘Melburn’ en schrik er niet meer van als een biertje $5 (EUR 3,70) kost. Ik heb mezelf aangeleerd om iedereen te begroeten met ‘Hi, how are you?’, niet steeds als een debiel naar boven te staren als ik buiten ben, en blootstelling van langer dan een uur aan de buitenaards schadelijke zon hier te vermijden. Dat laatste heb ik vanzelfsprekend met een trial-and-error methode uitgevogeld.

Dit inburgeringsproces begon natuurlijk met het verder verkennen van de binnenstad van Melbourne. Tijdens een van die verkenningstochten stuitte ik niet geheel toevallig op het IMAX theater met het 2-na grootste bioscoopscherm van de wereld. In hetzelfde gebouw zit het Melbourne museum, dat een vrij moderne indruk maakt. Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik musea over het algemeen links laat liggen, maar dit gebouw wist me toch naar binnen te lokken. Binnen was echt vanalles te zien, van gigantische dinosaurusgeraamten en opgezette exemplaren van veel kenmerkende Australische dieren tot Aboriginalkunst en wetenschappelijke gedeelten over de werking van het menselijk lichaam en geest. Ook stonden er vitrines met levende (bijzonder gevaarlijke) insecten die in Australië voorkomen. Best handig, nu weet ik bijvoorbeeld hoe de beruchte redback spider eruit ziet, die in stedelijke gebieden kan voorkomen. Dit beestje is maar zo groot als het bovenste vingerkootje van je wijsvinger, maar is giftig genoeg om je helse pijnen te bezorgen.

Ook het Chinese nieuwjaarsfeest op 6 februari was leuk om eens mee te maken. Overal in Melbourne waren de hele dag duizendklappers te horen van het kaliber HARD en waren kleurrijke draken de honderden Aziatische eettenten aan het zegenen door ervoor te dansen. Ik heb die dag maar Chinees gegeten.

De dag na dit feest begon mijn stage met wat saai inlezen en dingen die geregeld moesten worden, zoals pasjes voor deuren, introducties voor labgebruik en werken met radioactiviteit, en kennismaken met de mensen van de onderzoeksgroep. Deze onderzoeksgroep is veel kleiner dan dat ik van Utrecht gewend ben, dus dat was wel even wennen. De mensen die er werken zijn erg aardig en altijd behulpzaam als je iets niet weet, waardoor ik me toch vrij snel op mijn gemak voelde. De werktijden zijn ook erg relaxt; iedereen begint om 9 uur en niet eerder, en gaat meestal om 5 uur toch echt wel naar huis. Dat was in Utrecht toch wel anders..
Na het inwerken ben ik deze week begonnen met mijn eerste project. Dit project is vrij klein van omvang (ongeveer 2 maanden) en bevat hoofdzakelijk chirurgisch werk met diermodellen (ratten). Vandaag heb ik de eerste echte experimenten voor dit project uitgevoerd, en ik moet zeggen dat dit werk er wel voor zorgt dat je met beide benen even goed op de grond wordt gesmakt. Het vergt emotionele afstandelijkheid en heel veel concentratie, maar is wel heel interessant.

Verder heb ik het heel gezellig gehad met kamergenoten in het hostel. Er komen hier vooral backpackers die na een paar dagen weer verder trekken, maar het gezelschap dat in deze kamer verbleef is ook wel eens een hele week hetzelfde gebleven. Dat schept wel een band, en we zijn er samen veel op uit getrokken om een biertje te drinken, een potje te poolen of de stad te verkennen. De meeste mensen die hier komen zijn erg sociaal. Ik heb bijvoorbeeld erg gelachen met René (Zwitserland) en Ollivier (Frankrijk). We zijn bijvoorbeeld met zonsondergang de Eureka Tower op geweest (monsterlijk vet, ook al was ik er met daglicht al geweest). Ook zijn we samen naar het St Kilda Festival gegaan, een heel groot Appelpop-achtig festival aan het strand. Wel een beetje een raar festival, omdat er hier een streng verbod heerst op alcohol drinken in het openbaar (word je betrapt met alcohol, kost dat ongeveer 200 euro). Dit verbod werd tijdens het festival gewoon in stand gehouden, waardoor er ellenlange rijen stonden voor alle cafés. Dit land heeft overigens wel meer vreemde hoge boetes: fietsen zonder helm kost je ook al gauw 200 euro, net als 8 km/u te hard rijden met de auto. Gelukkig staat overal wel op grote borden aangegeven hoe hoog je boete is als je iets verkeerd doet, zodat je altijd op de hoogte bent :)

Buiten dit alles is de jacht op een geschikte studentenkamer nog steeds in volle gang. Zoals ik in het vorige verslag al zei, is er veel aanbod van kamers. Helaas wordt er ook een hoop crap aangeboden voor heel veel geld. Zo heb ik bijvoorbeeld een huis gezien dat meer op een vuilnisberg leek dan op een menselijke woonruimte, en dat voor de prijs van 900 euro/maand. Kamers zijn hier zowieso schrikbarend duur. Voor iets vergelijkbaars met wat ik in Utrecht heb (gedeeld studentenhuis met 5 man, 300 euro/maand) betaal je hier al snel 700 tot 800 euro per maand. Er gloort echter hoop aan de horizon: eind deze maand komt er een kamer vrij in een studentenhuis van een andere Nederlandse student aan de Monash University. De kamer is niet groot, maar het huis is vrij schoon, zit in een goede buurt en is niet duur (voor Melbournse begrippen). Als het goed is heb ik binnenkort een bezichtiging met de huisbaas, en dan hoop ik dat ik er per 1 maart in kan. Nog twee weekjes uithouden in het hostel dus..

Ik zal proberen om me in te houden en het de volgende keer korter te houden, maar dit keer kon ik het niet laten:) Ik hou jullie op de hoogte!

P.S. Foto’s van al dit vets zijn wederom te bewonderen op: https://picasaweb.google.com/107704368190739961492/Melbourne?authkey=Gv1sRgCPWoiaiWjKTatwE&feat=directlink